Klimaat: stel je Europa voor in 2040
De reacties van maatschappelijke organisaties op de presentatie van de EU-visie voor 2040 waren sterk. NGO’s benadrukten dat, in vergelijking met een eerste ontwerp dat de afgelopen weken circuleerde, de definitieve tekst een bijzonder lichte hand heeft als het gaat om landbouw. Michel De Muelenaere schreef voor Le Soir dat de discussies over dit onderwerp onder het Belgische voorzitterschap van de Raad moeilijk zullen worden. Het zou voor de hand moeten liggen, want we zijn nu getuige van “een historisch hoge versnelling van de klimaatverandering in 2023, gekenmerkt door een opwarming die voor het eerst 1,48°C boven het pre-industriële niveau uitkomt”, maar dat is het niet.
De nieuwe doelstelling, evenals het hele aspect van Europa in 16 jaar, vereist een verdere stretch van verbeelding.
Jon Henley, Sam Jones and Lorenzo Tondo spott het eerste nieuws van de plenaire vergadering in Straatsburg voor The Guardian: de EU heeft haar plannen om het gebruik van chemische bestrijdingsmiddelen tegen het einde van het decennium te beperken, geschrapt. Het oorspronkelijke voorstel – onderdeel van de groene transitie van het blok – “is een symbool van polarisatie geworden”, zei Commissievoorzitter Ursula von der Leyen in haar toespraak. De belangrijkste punten van het voorstel van de Commissie zijn gedetailleerd door Ajit Niranjan in een ander Guardianartikel.
Op het moment van schrijven weerklinken de claxons van meer dan duizend tractoren in de straten van Brussel. Het zijn de Franse, Italiaanse, Nederlandse, Spaanse en Duitse boeren die de buurt van de Europese instellingen voor de derde opeenvolgende dag bestormden, terwijl de top van Europese Unie leiders bijeenkwam om de beschikbare begroting voor de komende jaren te bespreken. Om meer te lezen over de woede van mensen die in de landbouwsector werken, zie Francesca Barca’s persoverzicht.
Maar let ook op, want de duivel zit in de details, en ze marcheren niet allemaal tegen het EU-beleid als geheel. Biologische boeren erkennen dat het echte probleem de klimaatverandering is, zegt Lorène Lavocat in Reporterre. Op de Millésime biobeurs in Montpellier baart de klimaatverandering, ondanks de uiterlijke kalmte van de wijnmakers, grote zorgen door de verwoestende gevolgen voor de Occitaanse wijnbouw. Langdurige droogte, overstromingen en ziekten bedreigen de opbrengsten, waardoor het financiële voortbestaan van veel boeren in gevaar komt. Als antwoord op de klimaatsituatie variëren de oplossingen van irrigatie, waar biologische boeren sceptisch tegenover staan, tot het aanpassen van praktijken en het diversifiëren van gewassen.
Terwijl heeft de Spaanse regio Catalonië te kampen met droogte. Na het wegvallen van 16% van de waterreserves zijn verschillende gebieden in de interne bekkens in nood. Maldito Clima suggesteert maatregelen zoals het beperken van het waterverbruik tot 200 liter per persoon per dag, het verbieden van privé- en recreatief gebruik en het alleen uitvoeren van overlevingsirrigatie op gewassen zoals fruitbomen en olijfbomen. Als de situatie niet verbetert, zijn er twee meer beperkende fasen voor de regio’s die alleen door stuwmeren worden bevoorraad.
Wanneer we het hebben over klimaatverandering, is het onmogelijk om dit onderzoeknaar Follow the money door Matthew Green, Merel de Buck, en Birte Schohaus. Zij vonden interne documenten van het energiebedrijf Shell die dateren uit de jaren zeventig, waaruit blijkt dat het bedrijf zich al vroeg bewust was van de potentiële schade die zijn fossiele brandstofproducten zouden kunnen toebrengen aan het klimaat. De bestanden werden aan het licht gebracht door uitgebreid onderzoek door Vatan Hüzeir, een klimaatactivist en promovendus, en zijn openbaar gemaakt ook op DeSmog. De onthullingen kunnen belangrijk zijn voor lopende en toekomstige rechtszaken tegen Shell, terwijl ze ook details geven over de interne discussies van het bedrijf over de noodzaak van voorzorgsmaatregelen om klimaatverandering aan te pakken.
Stéphane Horel on Le Monde highlighted nog een vreselijke waarheid: zogenaamde ‘eeuwige verontreinigende stoffen’ (PFAS) zijn letterlijk ons lichaam binnengedrongen. NGO’s hebben de aanwezigheid van PFAS gemeten in het bloed van een dozijn Europese politieke leiders. Onder hen testte de voormalige vicevoorzitter van de EU-Commissie, Frans Timmermans, die oproept tot een verbod op deze stoffen, positief.
Another investigation, by Adam Haertle for the Polish news outlet Zaufana Trzecia Strona (vertaald in het Engels door BadCyber), laat zien dat een Poolse trein, de Impuls 45WE, geproduceerd door Newag, te kampen had met mysterieuze storingen na onderhoud door een onafhankelijk bedrijf, Serwis Pojazdów Szynowych (SPS), dat de aanbesteding voor onderhoud had gewonnen van Newag. Toen de treinen na het onderhoud niet startten, werd Dragon Sector, een team van hackers, ingehuurd om een onderzoek in te stellen. Hun analyse bracht software aan het licht die geprogrammeerd was om de treinen uit te schakelen als ze buiten de faciliteiten van Newag werden onderhouden, naast andere sabotagemechanismen. Deze ontdekking suggereerde opzettelijke storingen om concurrenten te ondermijnen, wat doet denken aan het Dieselgate schandaal, maar dan met treinen. De bevindingen wezen op mogelijke onethische praktijken binnen de spoorwegindustrie. Spoorwegdeskundige Jon Worth heeft ook uitgebreid geschreven over het onderwerp.
Op Scena9, Oana Filip interviewde Liviu Chelcea (vertaald in het Engels door Eurozine), antropoloog en professor aan de Universiteit van Boekarest, over hoe we water als vanzelfsprekend beschouwen. Chelsea legde uit dat water, dat centraal staat in de sociale dynamiek, onze consumptiegewoonten weerspiegelt in het licht van de milieu-uitdagingen. Westerse samenlevingen zien water drinken als overvloedig en geïndividualiseerd. Chelsea’s studie over de waterinfrastructuur analyseert Roemenië’s gebottelde watercultuur en traceert de oorsprong ervan naar historische gezondheidsovertuigingen en aristocratisch toerisme. De opleving van plastic, gedreven door gezondheidstrends, contrasteert met het overvloedige kraanwater in Roemenië. In het midden van de klimaatverandering doemen waterschaarste en kwaliteitsproblemen op, die veranderingen in de consumptiegewoonten en het publieke debat noodzakelijk maken. Waterroof en conflicten, die van oudsher veel voorkomen, nemen toe door de klimaatverandering, waardoor de uitdagingen wereldwijd nog groter worden.
